Metoda Dobrego Startu to polska modyfikacja francuskiej metody "Bon Depart", której dokonała Marta Bogdanowicz, w prowadzając szereg zmian oraz wzbogacając ją o wiele nowych elementów.

W polskiej adaptacji metody podstawą jest jednoczesne usprawnienie analizatorów: wzrokowego, słuchowego i kinestetyczno - ruchowego. Obecnie istnieją trzy polskie warianty Metody Dobrego Startu: Piosenki do rysowania, Piosenki i znaki, Piosenki na literki. 
W metodzie tej opracowano wspólny model struktury zajęć dla wszystkich wariantów. Wyróżniono zajęcia wprowadzające, właściwe i zajęcia końcowe. 
W czasie zajęć wprowadzających dzieci usprawniają przede wszystkim koncentrację uwagi, orientację

w schemacie własnego ciała i przestrzeni oraz rozwijają kompetencje językowe i motorykę. Piosenka, jako element wiążący większość zabaw i ćwiczeń, rozwija kompetencje językowe, ułatwia rozumienie

i operowanie symbolami. 
Zajęcia właściwe to zestaw ćwiczeń o charakterze usprawniającym i relaksacyjnym. Poprzez zabawy

i ćwiczenia ruchowe oraz ruchowo-słuchowe dochodzimy do zasadniczej części metody, którą stanowią ćwiczenia ruchowo=słuchowo-wzrokowe, przebiegające według ustalonego schematu, w rytm śpiewanej piosenki, na podstawie określonych wzorów graficznych. 
Ćwiczenia ruchowo-słuchowo-wzrokowe stymulują najbardziej wszechstronny rozwój dziecka. Rozwijają percepcję i orientację w przestrzeni oraz koordynację wzrokowo-słuchowo-ruchową, usprawniają motorykę kończyn i pamięć. 
Rozpoczynają się próbami dobierania wzoru lub samodzielnego odtwarzania ruchem rytmu piosenki przez dziecko. Potem zostaje wprowadzony właściwy wzór graficzny, a po jego analizie wspólnie

z dzieckiem dokonuje się reprodukcji. Wielokrotnie, za pomocą różnych technik, dziecko odtwarza poznany wzór graficzny, najpierw wodząc palcem po wzorze , a później z pamięci , zawsze w rytm śpiewanej piosenki. 
Istotne jest zachowanie właściwego kierunku kreślenia wzoru przez dziecko, np. zgodnego z zapisem graficznym wprowadzonej litery. Kreślony przez dziecko prawidłowy wzór, który stale w trakcie zajęć ulega miniaturyzacji, musi być adekwatny do śpiewanego fragmentu utworu. Wraz z upływem czasu są wprowadzane coraz bardziej skomplikowane wzory. 
Ostatni element w strukturze zajęć to zajęcia końcowe, które mają charakter ćwiczeń wokalno-rytmicznych i relaksują zmęczone intensywnymi ćwiczeniami dziecko.