Integracja Sensoryczna czyli zaburzenia przetwarzania sensorycznego jest terapeutyczną i profilaktyczną metodą pracy z dziećmi. Jej autorką była dr Jean Ayres, psycholog i terapeuta zajęciowy. Teoria integracji sensorycznej bazuje na wczesnych etapach rozwoju neurofizjologicznego dziecka, gdy zaczynają się kształtować układy zmysłów. Prawidłowy rozwój zmysłów,zarówno organów zmysłów jak i percepcji sensorycznej, stanowi niezbędny warunek dobrego samopoczucia dziecka, zachowania i uczenia się bez zaburzeń i dysfunkcji.
Podczas zajęć integracji sensorycznej dziecko pod okiem terapeuty, a często przy jego wsparciu, wykonuje różnorodne ćwiczenia, angażujące całe ciało oraz układy zmysłów (równowagi- układu przedsionkowego, propriocepcji-czucia własnego ciała, dotyku, wzroku, słuchu, węchu, smaku).

Zajęcia odbywają się w sali przeznaczonej do terapii integracji sensorycznej gdzie wykorzystywane są sprzęty i pomoce, wspierające rozwój ruchowy dziecka oraz usprawniające jego funkcjonowanie w różnych sferach.
Czasem dzieci mają różnego rodzaju trudności w codziennym funkcjonowaniu:
* są zbyt ruchliwe, nadaktywne
* są zbyt powolne, nieśmiałe, wyciszone
* unikają zabaw na zjeżdżalniach, huśtawkach, drabinkach, karuzeli; cierpią na chorobę lokomocyjną
* są mało sprawne ruchowo, słabo biegają, skaczą, mają trudności z jazdą na rowerze,
* mają problemy z samoobsługą (ubieranie, zapinanie guzików, wiązanie sznurówek)
* częściej niż inne dzieci przewracają się,upuszczają lub psują zabawki
* unikają zabaw plastycznych z użyciem rąk (plastelina, glina, piasek, farby)
* mają trudności z zabawami manualnymi (rysowanie, cięcie nożyczkami)
* mają opóźniony rozwój mowy, wadę wymowy
* mają kłopoty z czytaniem i pisaniem
* mają trudności z koncentracją uwagi
* nie chcą jeść albo jedzą w sposób nieuważny, brudząc ubranie
* negatywnie reagują na pewne bodźce dotykowe, nie lubią mycia włosów, czesania, obcinania paznokci, unikają określonych materiałów, nie lubią chodzić boso
* często reagują złością, bywają agresywne 

Przyczyną tych i innych, nie wymienionych tutaj trudności rozwojowych bywają bardzo często zaburzenia integracji sensorycznej - skomplikowanych procesów neurofizjologicznych, leżących u podstaw naszego zachowania i uczenia się. Dzięki odpowiedniej, profesjonalnej diagnozie i terapii, uwzględniającej aktualny poziom rozwoju neurofizjologicznego dziecka, możemy pomóc dzieciom lepiej radzić sobie w życiu.

Terapia Integracji Sensorycznej pomaga dzieciom, które:
* doświadczają trudności w uczeniu się (kłopoty z zapamiętywaniem, czytaniem, pisaniem, ortografią)
* mają problemy ruchowe (słaba koordynacja ruchowa, opóźniony rozwój ruchowy, trudności z utrzymywaniem równowagi)
* nie lubią się uczyć (rodzice mają wrażenie, że dziecko jest "leniwe", o wszystkim zapomina, ma niską motywację i samoocenę)
* są nadmiernie ruchliwe, mają kłopoty z koncentracją uwagi
* cierpią na nadpobudliwość psychoruchową, ADHD
* są zbyt spokojne, powoli wykonują codzienne czynności
* są nadwrażliwe lub zbyt mało wrażliwe na bodźce - wzrokowe, słuchowe, dotykowe
* są nadwrażliwe na ruch (negatywna reakcja na ruch, choroba lokomocyjna)
* doświadczają trudności w mówieniu (niewyraźna mowa, opóźnienia rozwoju mowy)
 

                                                                           terapeuta integracji sensorycznej Justyna Czaja